بهترین بوکسور تاریخ جهان

در این مقاله ده تا از بهترین بوکسورهای تاریخ جهان را به شما معرفی میکنیم. معیار این رتبه بندی , میانگین رتبه بندی های سایت های معروف خارجی میباشد. معمولا

در انتخاب بهترین بوکسور سه چیز اهمیت زیادی دارد: 1. رکورد بوکسور 2. عناوین و کمربند های بوکسور 3. کیفیت افرادی که شکست داده است.

10 بوکسور برتر تاریخ از آخر به اول:

10. لنوکس لوئیس

لنوکس کلادیوس لوئیس (انگلیسی: Lennox Claudius Lewis‎) (زاده ۲ سپتامبر ۱۹۶۵) بوکسور بازنشستهٔ بریتانیایی-کانادایی که دارای اصلیتی جاماییکایی است. او سه قهرمانی سنگین‌وزن بوکس جهان را در کارنامه دارد و از برترین مبارزان سنگین‌وزن تاریخ بوکس به‌شمار می‌رود. همچنین او جزو معدود مبارزانی می‌باشد که در دوران مبارزاتی خودش تمامی حریفان نامی خود را برده‌است:ویتالی کلیچکو، ایواندر هالیفیلد، مایک تایسون، تامی موریسن، تونی تاکر، ریدیک باو (آماتور)، روزور راداک، دیوید توآ، شانون بریگز، ری مرسر، فرانک برونو … او جزو معدود سنگین وزنهایی می باشد که با قهرمانی در المپیک(با آمار صد در صد ناک اوت) و با گردن آویز طلا پا به میدان مسابقات حرفه ای گذاشته است. لنوکس از لحاظ فنی جزو برترین بوکسورهای تمام ادوار می باشد و نیز او دارای سبک خاص خود که به سبک تهاجمی معروف بود مشهور است.

رکورد: 41 برد 2 باخت

9. فلوید میودر

فلوید می‌ودر (انگلیسی: Floyd Mayweather, Jr.) (زادهٔ ۲۴ فوریهٔ ۱۹۷۷) یک بوکسور حرفه‌ای اهل آمریکاست که تا کنون در تمام مسابقاتی که برگزار کرده‌است شکست‌ناپذیر بوده و از ۵۰ مسابقه خود ۵۰ پیروزی دارد.
وی دو بار تاکنون در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۷ توسط مجله رینگ به عنوان بهترین مشت‌زن سال برگزیده شده‌است، وی همچنین در سال ۲۰۰۷ توسط کانون نویسندگان بوکس آمریکا (BWAA) به این عنوان رسید و تاکنون ۶ بار جایزه اسپی را که توسط ای‌اس‌پی‌ان اهدا می‌شود در سال‌های ۲۰۰۷، ۲۰۰۸، ۲۰۱۰، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ کسب کرده‌است.
وی تا کنون دو بار در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ توسط نشریه ایلوستراتد و سه بار در سال‌های ۲۰۱۲، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ توسط نشریه فوربز بالاتر از کریستیانو رونالدو، لبرون جیمز، لیونل مسی و کوبی برایانت به عنوان پردرامدترین ورزشکار سال معرفی شده‌است.

رکورد: 50 برد 0 باخت

8. روبرتو دوران

روبرتو دوران (انگلیسی: Roberto Durán؛ زادهٔ ۱۶ ژوئن ۱۹۵۱) بوکسور حرفه‌ای پانامایی بود که از سال ۱۹۶۸ تا ۲۰۰۱ مسابقه می‌داد. دوران در چهار وزن سبک‌وزن، میان سبک‌وزن، سبک‌وزن ویژه و میان وزن عنوان‌دار بود. او دومین بوکسوری است که پنج دهه در رینگ بوکس مبارزه کرد. قدرت ضربات مشت او به حدی بود که حتی تماشاگران را نیز به وحشت می‌انداخت؛ که به همین دلیل به او لقب دست‌های سنگی دادند. دوران پس از یک تصادف در اکتبر ۲۰۰۱ با یک رکورد حرفه‌ای ۱۱۹ مبارزه، ۱۰۳ برد و ۷۰ ناک‌اوت بازنشسته شد. دوران در سال ۲۰۰۲ توسط مجله رینگ (The ring) به عنوان پنجمین جنگنده بزرگ در ۸۰ ساله گذشته انتخاب شد.

رکورد: 103 برد 16 باخت

7. هنری آرمسترانگ

هنری جکسون جونیور (12 دسامبر 1912 – 24 اکتبر 1988) یک بوکسور حرفه ای آمریکایی و قهرمان بوکس جهان بود که تحت نام هنری آرمسترانگ جنگید.

آرمسترانگ یکی از معدود مبارزان بود که در سه یا چند بخش مختلف پیروز شد: وزن سبک، سبک وزن و وزن سبک. او از ناتوانی خود در وزن نهایی خود دفاع کرد.

مجله حلقه به نام او جنگنده سال در سال 1937 نامگذاری شد، در حالی که انجمن نویسندگان بوکس آمریکا (BWAA) او را “جنگنده سال” در سال 1940 نامگذاری کرد. در سال 2007، The Ring نام آرمسترانگ را به عنوان دومین جنگنده بزرگ در 80 سال گذشته معرفی کرد. برت شکر همچنین آرمسترانگ را به عنوان دومین جنگنده بزرگ در تمام دوران رتبه بندی کرد. ESPN آرمسترانگ را به عنوان شماره 3 در لیست خود از 50 تا از بزرگترین بوکسورهای تاریخ قرار داده است.

رکورد: 151 برد 21 باخت 9 مساوی

6. مایک تایسون

مایک تایسون (به انگلیسی: Michael Gerard “Mike” Tyson) (زادهٔ ۳۰ ژوئن ۱۹۶۶ در بروکلین، نیویورک) مشت‌زن بازنشستهٔ آمریکایی است. وی جوان‌ترین قهرمان بوکس حرفه‌ای سنگین‌وزن و یکی از مشهورترین شخصیت‌های ورزشی دنیاست.

تایسون از سال ۱۹۸۵ وارد دنیای بوکس حرفه‌ای شد. در ۱۹۸۶ قهرمان دسته فوق سنگین شورای جهانی مشت‌زنی شد و سال بعد قهرمانی اتحادیه جهانی مشت‌زنی و فدراسیون بین‌المللی مشت‌زنی را هم به چنگ آورد و قهرمان بلامنازع جهان شد. در ۱۹۸۸ در یک مبارزه به‌یادماندنی در ۹۱ ثانیه مایکل اسپینکس را ناک‌اوت کرده و اولین شکست او را رقم زد و ۲۰ میلیون دلار جایزه مسابقه را برد. تایسون برای مدتی شکست‌ناپذیر به‌نظر می‌رسید تا این که در ۱۹۹۰ در مقابل جیمز داگلاس مغلوب شد. او در سال ۱۹۹۲ به جرم تجاوز جنسی ۶ سال حبس محکوم شد و پس از ۳ سال از زندان آزاد شد. پس از آزادی از زندان گفته می‌شد که شخصیت او متحول شده‌است. خود تایسون می‌گفت که در زندان آثار مالکوم ایکس و کتاب‌های کمونیستی را مطالعه کرده و مسلمان شده‌است، و نام ملک عبد العزیز را برای خود انتخاب نمود.

تایسون در سال ۱۹۹۶ قهرمانی شورای جهانی مشت‌زنی و اتحادیه جهانی مشت‌زنی را پس گرفت ولی در همان سال مغلوب ایواندر هالیفیلد شد و یکی از عناوین قهرمانی خود را از دست داد. در ۱۹۹۷ در نبرد مجدد با هالیفیلد با گاز گرفتن و کندن بخشی از گوش ایواندر هالیفیلد جنجال جدیدی آفرید.

رکورد: 50 برد 6 باخت

5. ویلی پپ

Guglielmo Papaleo (19 سپتامبر 1922 – 23 نوامبر 2006) یک بوکسور حرفه ای آمریکایی بود که بیشتر به عنوان ویلی پپ شناخته می شد که بین سالهای 1942 و 1950 قهرمانی جام جهانی را بدست آورد. او شمار قابل توجهی از دوران و حوادث را حتی برای جنگجویان دوران خود نیز داشته است. Pep، شناخته شده برای سرعت، ناز و ناتوانی خود، به عنوان یکی از بهترین جنگجویان قرن بیست و یکم و در سال 1990 در تالار سالن مشاهیر بین المللی شناخته شده است. پپ به عنوان اولین قدیس قرن بیستم توسط Associated Press و در سال 2005، سازمان جهانی پژوهشی بین المللی بوکس رتبه 1 را به دست آورد.

رکورد 229 برد 11 باخت 1 مساوی

4. جو لوئیس

جو لوئیس (انگلیسی: Joe Louis; ۱۳ مهٔ ۱۹۱۴ – ۱۲ آوریل ۱۹۸۱) بوکسور سنگین‌وزن اهل ایالات متحده آمریکا ملقب به «بمب‌افکن قهوه‌ای» بود. او بین سالهای ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۹ به مدت ۱۴۰ ماه قهرمان بلامنازع بوکس جهان بود و یکی از برترین بوکسورهای تمامی ادوار شناخته می‌شود.

رکورد: 66 برد 3 باخت

3. راکی مارسیانو

راکو فرانسیس مارچگیانو (به انگلیسی: Rocco Francis Marchegiano) ‏(زادهٔ ۱ سپتامبر ۱۹۲۳ – درگذشتهٔ ۳۱ آگوست ۱۹۶۹) که بیشتر با نام راکی مارسیانو (به انگلیسی: Rocky Marciano) شناخته‌شد، بوکسور حرفه‌ای آمریکایی‌ بود که بین سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۵ به رقابت می‌پرداخت. او قهرمان سنگین‌وزن بوکس جهان بود و شش بار متوالی در طول چهارسال از عنوان قهرمانی خود در مقابل بوکسورهایی از جمله جرسی جو والکات، رولاند لا استارزا ازارد چارلز و آرچی مور دفاع کرد. مارسیانو به عنوان تنها بوکسور سنگین‌وزن شکست‌ناپذیر در رقابت‌های حرفه‌ای بوکس از دنیای قهرمانی کناره‌گیری کرد.

به اعتقاد کارشناسان بوکس، مسابقهٔ «جرسی جو والکات» در برابر راکی مارسیانو بزرگ‌ترین مسابقه قهرمانی سنگین‌وزن بوکس حرفه‌ای تاکنون بوده‌است. راکی در آن مسابقه تا راند سیزدهم از نظر امتیازی بسیار عقب بود، اما در راند سیزده با ضربه دست راست که گفته می‌شد این ضربه هر کسی را نقش بر زمین می‌کرد؛ والکات را ناک اوت کرد و قهرمان جهان شد.

مارسیانو در ۴۵ سالگی در یک سانحه هوایی در آستانه سالروز تولدش در ۱۳ آگوست ۱۹۶۹ درگذشت.

رکورد: 49 برد 0 باخت

2. شوگر ری رابینسون

شوگر رِی رابینسون (انگلیسی: Sugar Ray Robinson; ۳ مهٔ ۱۹۲۱ – ۱۲ آوریل ۱۹۸۹ (۶۷ سال)) بوکسور حرفه‌ای اهل ایالات متحده آمریکا بود. او در رتبه‌بندی‌های فارغ از کلاس وزنی یا پوندبه‌پوند (pound for pound) عموماً به عنوان برترین بوکسور تمام اعصار شناخته می‌شود.

رکورد: 173 برد 19 باخت

1. محمد علی کلی

محمد علی (به انگلیسی: Muhammad Ali) با نام قبلی کاسیوس مارسلوس کِلِی، جونیور (به انگلیسی: Cassius Marcellus Clay, Jr.) (در ایران مشهور به محمد علی کلِی) (زاده ۱۷ ژانویه ۱۹۴۲ کنتاکی – درگذشتهٔ ۳ ژوئن ۲۰۱۶ لویی ویل، کنتاکی) بوکسور حرفه‌ای سنگین‌وزن آمریکایی بود که به عنوان برترین مشت‌زن تاریخ بوکس در این وزن و نیز یکی از مهم‌ترین و برترین شخصیت‌های ورزشی قرن بیستم شناخته می‌شود. او به عنوان یک فعال مدنی و چهره‌ای الهام بخش، جنجالی و چالش‌برانگیز در داخل و خارج رینگ بوکس شناخته شده‌است.

او از دوازده سالگی مشت‌زنی را شروع کرد و تنها ۱۰ سال بعد (۱۹۶۴) قهرمان بوکس جهان شد. علی سه بار قهرمان سنگین‌وزن جهان شد؛ یک‌بار سال ۱۹۶۴ با شکست دادن سانی لیستون، بار دوم سال ۱۹۷۴ در یک مبارزهٔ تاریخی که «غرش در جنگل» نام گرفت و در آن جرج فورمن را ناک‌اوت کرد، و آخرین بار در سال ۱۹۷۸ کمی پیش از بازنشستگی‌اش. او دوران حرفه‌ای‌اش را با کسب ۵۶ برد (۳۷ ناک‌اوت) و ۵ باخت به پایان برد.

محمد علی پس از گرویدن به اسلام در فعالیت‌های سیاسی نیز نقش داشت و امتناعش از شرکت در جنگ ویتنام نامش را بیش از پیش بر سر زبان‌ها انداخت. او در حالی از خدمت در ارتش آمریکا سر باز زد که سه سال پیش از آن عنوان قهرمانی جهان را از آن خود کرده بود. او علاوه بر مخالفت علنی با جنگ ویتنام، گفت باورهای مذهبی‌اش به او اجازه حضور در ارتش را نمی‌دهد. پلیس آمریکا به همین علت محمد علی را بازداشت کرد و عناوین قهرمانی‌اش هم از او سلب شد. محمد علی که به اتهام «فرار از خدمت» گناهکار شناخته شده بود، چند سالی از رینگ بوکس دور ماند تا این که بالاخره اعتراض او به حکم قاضی، در آغاز دهه ۷۰ میلادی به دادگاه عالی آمریکا ارجاع داده شد و این دادگاه که عالی‌ترین مرجع قضایی در آمریکاست، محکومیت محمد علی را لغو کرد.

محمد علی، در دوران اوجش، تقریباً مشهورترین آدم دنیا بود. کاخ سفید در سال ۲۰۰۵ بالاترین مدال افتخار را به او اهدا کرد. در این سال دو نشان عالی دولت آمریکا را که به شهروندان غیرنظامی اعطا می‌شود به پاس «خدمات مثال‌زدنی‌اش» به محمد علی اهداشد: مدال شهروندی و مدال آزادی. همان سال یک نهاد غیردولتی هم به نام او در لویی‌ویل کنتاکی باز شد، نهادی که هدفش ترویج صلح، مسئولیت اجتماعی و احترام است.

محمد علی از سوی نشریهٔ اسپورتس ایلوستریتد «ورزشکار قرن» لقب گرفته‌است.

رکورد: 56 برد 5 باخت

نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

منبع توضیحات: ویکی پدیا

بیشتر بخوانید:

حبیب نورماگومدوف کیست؟

بهترین فوتبالیست های تاریخ